Można, ale pod warunkiem wykazania ich związku z prowadzoną działalnością. Zgodnie z art. 17 kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Zasada ta znajduje często odzwierciedlenie w praktyce, gdyż pracodawcy chętnie finansują pracownikom koszty udziału w szkoleniach, konferencjach czy też naukę na studiach. Sami też intensywnie się dokształcają, zdając sobie sprawę, iż w obecnych warunkach rynkowych inwestowanie w wiedzę jest inwestowaniem w firmę.
W praktyce zdarza się jednak, że organy podatkowe kwestionują zasadność zaliczania poniesionych z tego tytułu wydatków do kosztów uzyskania przychodów. O powadze sytuacji świadczy nie zawsze korzystne dla podatników orzecznictwo sądowe.
Do uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie bezpośredniego związku między nim a przychodem. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące zagadnienie kosztów uzyskania przychodów zaliczają do nich również koszty pozostające jedynie w pośrednim związku z osiąganymi przychodami. Kosztem uzyskania przychodów są wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet gdyby – z obiektywnych powodów – przychód nie został osiągnięty. Takimi wydatkami będą właśnie koszty podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
Niewątpliwie trudno jest wykazać bezpośredni związek między wydatkami ponoszonymi na edukację a konkretnym przychodem. Skutki działań podatnika można bowiem ocenić dopiero po pewnym czasie. Podniesienie kwalifikacji zawodowych wpłynie jednak na jakość i zakres oferowanych przez podatnika usług, a co za tym idzie – na konkurencyjność jego firmy. Powyższe stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 13 maja 1998 r. (sygn. akt SA/Sz 1354/97).
Nie ulega jednak wątpliwości, iż podatnik musi umieć wykazać, że poniesione przez niego wydatki wiążą się z działalnością i mogą wpłynąć na osiągnięcie przychodu. Przede wszystkim tematyka szkoleń musi być związana z zakresem i charakterem działalności. Jeśli nie odpowiada profilowi działalności podatnika, musi on przedstawić racjonalne argumenty za tym, iż nabyte umiejętności pozwolą mu sprawniej i efektywniej prowadzić przedsiębiorstwo.
Cena szkolenia zawiera 23% podatek VAT.
Źródło: www.e-podatnik.pl
Posty
2 komentarze:
Przyznaję, że nigdy takie kwestie finansowe mnie nie interesowały. Z tymże zawsze uczestniczyłem w szkoleniach jako pracownik. Wiem, że pracodawcy ponoszę wysokie koszty takich kursów, na https://eventis.pl szukałem ostatnio czy w moim mieście nie będzie się odbywać szkolenie z księgowości. Na własną rękę chcąc się na takie zapisać to są jak się okazuje spore koszty. Plus, że na tym portalu są namiary na sprawdzone szkolenia w których jak najbardziej warto uczestniczyć. Dla zyskania wiedzy a nie tylko papierka. Bo przecież to nie o to chodzi.
Wyliczenie kosztów to jedno, lepiej zastanowić się czy szkolenia w jakie się inwestuje są tak naprawdę warte uwagi i przyniosą poprawę w funkcjonowaniu całej firmy tak naprawdę. Czasami kierownictwo wybiera szkolenia ze względu na niską cenę, niestety nijak mające się do realnych problemów w firmie. A to duży błąd, strata czasu i pieniędzy.
Prześlij komentarz